Het ‘Kulturkanal’ van de Duitse deelstaat Sleeswijk-Holstein publiceerde op 4 februari 2025 een interview met Tijana Lukovic, de illustratrice van onze uitgave Paula en de weirekke spegel. Dat prachtig geïllustreerde kinderboek, geschreven door Marije Sennema verscheen ook in het Nederlands en in een tweetalige versie: het Duits en het Öömrang, het Noord-Friese dialect van het eiland Amrun. Daar speelt het verhaal zich namelijk af. Voor die laatste versie werkte Utjouwerij DeRyp samen met de Ferring Sitftung op Föhr.
Het verhaal is geïnspireerd door de Duitse expressionistische schilder Paula Modersohn-Becker (1876-1907), maar gaat over het fictieve meisje Paula die een zelfportret wil maken om aan haar oma te geven. Eerst gebruikt ze een magische spiegel om zichzelf te schilderen, maar die raakt weg. De zoektocht naar de spiegel leidt tot het ontdekken van haar eigen creativiteit.
De eerste vraag van interviewster Pauline Reinhardt gaat over wat er het eerst was: het verhaal of de illustraties. Tijana vertelt dat eerst het idee kwam om samen een verhaal over Paula Modersohn te maken. Dat idee ontstond naar aanleiding van een ansichtkaart met een zelfportret van Paula Modersohn die Marije Sennema aan Tijana stuurde.
Vervolgens schreef Marije het verhaal en veranderde het meerdere keren voordat Tijana aan de illustraties begon. Ook stuurde Marije instructies voor de illustraties. Die heeft Tijana gevolgd, maar er ook elementen aan toegevoegd die voor haar belangrijk waren. Zo had ze bijvoorbeeld gelezen dat Paula Modersohn haar eigen atelier met blauwe muren had. Daarom heeft ze de kamer waarin het meisje Paula op Amrum schildert ook de kleur blauw gegeven. Naast de elementen die bij het eiland horen, de duinen, de vuurtoren en de Friese huizen, voegde Tijana meer eigen elementen toe. Zo gebruikt ze vaak de natuur in haar werk en dat is op de prenten goed te zien.
Omdat het in het verhaal over zelfportretten gaat, vraagt de interviewster of Tijana zichzelf ooit geschilderd heeft. In zekere zin wel, zegt Tijana, maar niet bewust, zoals Paula die naar zichzelf kijkt en besluit een zelfportret te schilderen. Wat ze doet is zoeken naar iets in zichzelf, een diepe verbinding. De meisjes die ze schildert lijken op haar, maar niet per se qua uiterlijk, maar meer qua gevoel.
De interviewster is het opgevallen dat de personages in het boek divers zijn: sommige zijn zwart en er is een jongen in een rolstoel. Dat hebben Marije en Tijana bewust gedaan. Ze vinden het belangrijk dat kinderen boeken hebben met diverse rolmodellen en voor dit fictieve verhaal grepen ze de kans op het op deze manier te doen.
De laatste vraag is wat in Paula Modersohn-Becker nu precies Tijana geïnspireerd heeft. Het leukste aan Paula vindt Tijana haar verbinding met de natuur. En ze houdt van de aardetinten op haar schilderijen, zoals het roestrood. Ze heeft geprobeerd deze aardetinten ook in het boek te verwerken, al moesten voor een kinderboek de kleuren wel wat feller zijn.
Het hele interview in het Duits is hier te lezen.
Het hele interview in het Engels is hier te lezen.
Geef een reactie